Sokakların Sesi Şiiri - Emre Bozdemir

Sokaklar geceleri, sessizliği çağrışıyor hüsranla,
Binaların duvarları, sokak lambalarına inat,
Karanlığı seriyor ayaklar altına
Ve'yürüme! ' diyorlar 'bu yollarda önünde umutla,
Gidemezsin bu çıkmaz geceden düşlerinin sokağına'.
Asfalt çoktan dost olmuş yalnızlıkla,
Eziyeti, ezile durduğu yerde ezdiği toprağına.
'Hey sen, arama boşuna! ', diyor bir ses heyecanla,
'Dalgalı saçları bulunmaz bu civarda;
Yâr kokusu derilmez kaldırım arası ağaçların yapraklarında,
Kepenkler açılmaz yârini soracağın dükkanlarda.
Hasret sağanağı dinmez yürümekle, yolları arşınlamakla,
Haydi geri dön, unut sevmeyi, ömrün yetmez sokakları sorgulamakla,
Kat önüne, çekip al bu yollardan sevdanı da umudunla'.

Sokaklar da yâr gibi tahammülsüz benim sevdama.
İzin yok; bir kuytuda, hıçkıra hıçkıra ağlamama.