Sokakların Senle Rapsodisi

Suratları berrak beyazları taşıyor Halk otobüsleri
Şehrin gölge figüranlık merkezlerinden saat kulelerine,
Geç kalan telaşlı topuk sesleri dolduruyor kulakları
Duraklar karbonmonoksit çiçekleri açıyor yine bir sabah,
Pastel rujlar , asvaltdan daha siyah kirpikler ,maskeler.
Maskeler; ağlamakla dökülen kirlenen beyaz sayfalar
Otel odaları, kumarhaneler, sekiz çizen adımlar...
Sokaklar senden ayrı bir hiçliğe doğru yürüyor
Sabah 6 bı eve dönmek için geç, evden çıkmak için erken,
Boğazları doyurmak için kravatlarını sıkanlar görüyorum,
Şu jübilesi eksik kesitler bitmiyor bende ölesiye,
Sarı dişler arasında dökülen argo kelimeler
Kehanetleri ve hikayeleri vardır gördüğüm balıkçıların..
Unutmak hatırlatanları umursamaz refleks ölmesi midir?
Bilmiyorum ama geçtiğimiz tüm sokakların hepsi
Sana Yeni bir bölüm hazırlıyor zihnimde
Şafaklari söken her gün dopamin üretecek
Seni sevmeyi günde kaç doz azaltarak bitirmeli sahi??