Her akşam güneşi bekledim
Ellerimi ısıtmak için
Güvercinler camdan bana bakıyordu onalara
Bugun mesanesini vermedim diye
Oysa kapının korkuluğuna asmıştım
Bütün umutlarımı.
Sokak lambaları bir bir yanıyordu Sokakların ötesinde
Yalnızlığımın köşesi olan bir kulubede bekliyordum her akşam güneşi beklerken
O ellerinin ellerimde doğurdu yalnızlığın sıcaklığını Güvercinlerden.
Ve karanlık çöküyordu sanki herşey rüyaymışda
Yeni gün doğuyor dercesine.
Yusuf Ahmet Boz
Kayıt Tarihi : 13.2.2021 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sokaklar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!