Sokakların Dili Şiiri - Mustafa Kemal ŞEN

sokakların dilini öğreteceğim sana
şehirlerde vitrinler nasıl parlar
köşe başlarını tutmuş gençler
Nasıl da bir ahengi fısıldarlar
kahkaha içinde salınır kol kola kızlar
beni senle görenler bize bakarlar
deniz ve toprak gibi yakıştırırlar
o naza o bakışlarımı alkışlarlar
ilk defa yürüdüğün taş sokaklarda
binlerce kez yürümüş biri olarak
daha önce hayalini gezdirmiştim
aşığın biri olduğumu sezdirmiştim
yarelerim, içerimde sızlarken
kimseler habersiz inlemelerimden
ve ben böyle çürütürken bir gençliği
yıllar sonra senle bu yerlerde
ben yine senin yanından sensiz
kaybettiğini bir daha kaybetmiş
dallarında kan açan sahipsiz
ne demek sen bilir misin sahipsiz
gözlerinde yaşı hiç dinmeyen
bir içli türküyü dilinden düşürmeyen
sus, benim kulaklarım artık duymuyor
iki ruh bu şehre bir türlü uymuyor
Anla ki ben nasıl sensiz kalmışım

Mustafa Kemal ŞEN