Sokaklardayım Şiiri - Halil Kayar

Saat gecenin üçü uyku tutmadı,
Masum sevdamın asil kükreyişi uyutmadı.
Dama çıktım biraz soluklandım.
Taa derinlere daldım uçsuz bucaksız derinlere.
Soğuk bir duş aldım,
Ardından yalnızlığımı aldım üzerime “sokaklardayım”

Sokaklar bom boş ve sesiz,
Bir ben birde sessizlik var sokaklarda “yürüyorum”

Bir sokak kedisi eşlik ediyor hazin yolculuğuma,
O bendende sessiz yanımdan geçip beni yalnızlığıma terk ediyor.

Şehre bakıyorum sessiz şehre,
Sadece sokak lambaları yanıyor,
Gecenin sessizliğini ayak seslerim,
Sinirimi ayakkabımın sol tekinden gelen gıcırtı bozuyor “yürüyorum.”

Fecre bir saatten az zaman var,
Bir daha bozuluyor sessizlik bu defa vakti gelen bir horoz,
Ötüyor üç defa üst üste ötüyor,
Ama kimse uyanmıyor.

Bir dereye yaklaşıyorum sessizliği yaran “kurbağa sesleri”
Birçok kurbağa olmalı derede,
Sesler birbirine karışıyor ve ahenksiz
Derenin serinliği okşuyor tenimi “yürüyorum.”

İçim ürpermeye başlıyor biraz ıssız buralar,
Akşamına da üç harflilerden bahsetmişti arkadaşlar “tam burada”
Aklıma geliyor “ürperiyorum”
“Felak ve Nas”ı mırıldanmaya başlıyorum mealen dilimde,
Sığınıyorum sabahın Rabbine, korkuyu söküp atıyor içimden.
Ve bir kez daha “hamd ediyorum sabahın Rabbine.”

Akla kara aşikâr oluyor,
Kandillerini söndürüyor Süreyya,
“esselatu hayrun minen nevm”yankılanıyor sokaklarda,
Ama birkaç piri faniden başka hiç kimse uyanmıyor.
“sokaklardayım”