Sokaklarda Şiiri - Ufuk Nazım

Minnet eylemedi kimselere
Kader dedi dustu sokaklara
Sigindigi sacaklar bittiginde
Onu saracak koca bir denizi vardi...

Manzaralari hepmi guzeldir Istanbulun
Sokaklarinda yatan evsizleri ermis
Konaklardaki agir beylerse
Coktan kudurmus...

Pismanliklarini satardi isportada
Aksama nerede yatmaliydi
Haydapasa Gari en iyisiydi
Lakin Haydarpasa bile catisiz kalmisti...

Icinde biriken acilari dokerdi
Gecenin icinde bir yerlere
Duyrasaniz yanik bir turku
Yaninda balik ve raki meze kimsesizlik...

Dusunurdu bazen Kadikoyde denize karsi
Kayalar ne guzeldi sarmas dolas dalglara
Ama o yapayalnizdi
Bir tas kadar anlami yokdu icinde anlamsizlarin...

Istemezdi kimselerin acimasini
O kendine yakindi ve uzakdi bir o kadar her seye
Icindeki gemiler cokdan demir almisdi uzak ufuklara
Bundan gozlerini uzaklarla kapatmisdi...

Ve bir gun kalbinin sesini duydu ilk kez
Dortnala kosan atlilar uzaklara yatirmis gibiydi atlarini
Zamandan kacan bu kervanda oda vardi
Kimseler gormeden iradi kendi icine sessizce...

Bildigi tek sey hayatin bir siir olmadigiydi
Ve siirle anlatilamadigiydi
Siir sadece bir kivilcim olabilirdi
Bir turlu tutusamayan umut molozlarinin icinde...