Sokaklara Karıştım Şiiri - Behçet Gülenay

Üzerimde bir deli gömleği
Cebinde dilencilerden çaldığım parayla
Sokaklara karıştım
Sokaklar sağır, sokaklar dilsiz
Sokaklar çıplak, sokaklar üşüyor
Uykusu kaçan bir hasta gibi kusuyor sokaklar
Sokaklar; bu kadar pervasız
Bu kadar korkutucu olmayın ne olur
Lambalarınızı ben taşlamadım
Karanlıktır bir kapı açın gözlerime

Ve şarkı yasağı olan bir ülkede
Sokaklara karıştım
Kalabalığında yalnız
Yüzyıl önceden haberler bildiriyor taş duvarlar
Kurşunların gölgesinde
Oğlu kaybolmuş bir annenin
Kilitli bir kapı gibi duran gözlerine sığınıyor
Tüm çocuklar
Ölümlerle örseleniyor yarınları
Kaç kez vurulduğunu kimse bilmiyor
Son bir defa yaşamak için parçalanmış vücutların
Hırsıza alkış tutulurken
Hırsıza malını çaldırmanın suçuyla kırbaçlanıyorlardı
Sırtlarından insanlar

Sokaklara karıştım
Uzatılan eli reddederken
Eller gördüm yardıma muhtaç
Düştükçe güçleniyordu
Umutları uçurumların kenarında
Oyun çocuğu dizlerinde(n) yaralı*
Bir de vurulmuş gençlikler vardı
Özgürlüğü sırtına vurup özgürlüğü olmayan
Kerpiçten bir evin duvarına iz bırakıyordu
Avuçlarından akan kırmızı mürekkepler

Ben sokaklara tutsak annelerden öğrendim ağlamayı
Her köşe başında tekmelenen
Dudaklarımda her dilden bir türkü
Yürüyorum
Basıldı, kural dışıdır adımlarım
Susuyorum
Kural dışıdır sessizliğim
Tüm sesler duvarların nefesinde
Öfkeden karaya çalıyor bugün
Ve şarkı yasağı olan bir ülkede
Sokaklar sevdalara gebe
Sevdalara aykırı bir duraktır

3-6 Ekim 2000

Behçet Gülenay