Sokaklar ve Sen Şiiri - Hakan Arıkan

Seni düşündüm,
Akşam üstlerinin kırık,dökük,telaşlı sokakların da.
Yağan kar örterken;
Aşkı,
Günahı,
Pişmanlık dolu anları.

Seni aradım,
Akşam üstlerinin kırık,dökük,telaşlı sokakların da.
Ayın pırıltılı ışıklarında,
Burunları açılmış kösele ayakkabılarımla,
Eski binalar,
Paslı yağmur olukları arasında.

Ellerini hatırladım,
Akşam üstlerinin kırık,dökük,telaşlı sokakların da.
Yapraklara benzeyen,
Parmaklarının arasında rüzgarların dans ettiği,
Ellerini hatırlarım.

Seni bekledim,
Akşam üstlerinin kırık,dökük,telaşlı sokakların da.
Denizden çok uzakta,
Yaşamın vurdum duymaz mezarlıkların da.

Seni özledim,
Akşam üstlerinin kırık,dökük,telaşlı sokakların da.
Her tercihte bir şeyler kaybederken.
Seni beklemenin acısı,
Arsızca uyuştururken bedenimi,
Seni özledim.

Sen benim evimdim,
Akşam üstlerinin kırık,dökük,telaşlı sokaklarında.
Badanalı odalarının duvarlarına çiçekler çizdiğim,
Temmuz ayında damında yıldızların ağladığı,
Saçaklarında yağmur damlalarının fısıldaştığı.

Sen;
Aşktın,
Günahtın.
Pişmanlık dolu anlardın.
Akşam üstlerinin kırık,dökük,telaşlı sokaklarında.
Şimdi yoksun buralar da,
Sensiz yaşamanın bir başka yolu olmalı mutlaka.

Ankara Mart 2003