Sokaklar Üşüyor Şiiri - Murat Çevik

Ben üşüyorum,sokaklarda kimsesiz, üşüyen çocuklarımız.
Her sokağımızın ortasında ve başında.
Sokak lambaları gibi titrek üşüyen
Üşüyerek ve özlüyerek ürkerekçe yaşıyan
Yarınlarımızı aydınlata bilecek belki...
Sokaklarda üşüyen çocuklarımız var.
Akşamları sokak lambaları evela titriyerek yanıyor
Ve aydınlatıyor her bir yanı,yani çocuklarımız gibi.
Çocuklarımız üşüyor,her biri bir sokakta
Çocuklarımız uyuşuyor, sorumsuzluk kulvarında
Çocuklarımız titriyor,şu elit sitenin ilk bulvarında.
Çocuklarımız yalın ayak, ve çıplak.bu şehrin her sokağında
Çocuklarımız sahipsiz kimsesiz, ve sokaklarda
Çocuklarımız isimlendirilmiş... sokak çocukları diye...
Çocuklarımız çocuklarımız, bunlar çocuklar, ve bizim
Beyler efendiler beyefendi hanımefendiler
Orda burda nutuk atanlar.atanlar tutanlar
Yetkilenenler,yetki alanlar,yeri yurdu satanlar
Bu ülkede kazanıp uzaklarda yutanlar
Çocuklarını çok sevip, taaa uzaklarda okutanlar.
Sokaklarımızda üşüyen uyuşan çocuklarımız var
Sokak çocukları, onlar bizim çocuklarımız.
Her sokakta üşüyen, en az bir çocuğumuz var