Sokaklar Şiiri - Şair MET

Çok anım var o sokaklarda,
Bir kapı gıcırtısı ile başlayan
Bir aşkla sona eren ,
Sessiz vakitlerde;
Uçmak isteyen aşk naraları vardı.
O kuytu,
Şehirin içinde,
Şehirden uzakta darlarda.
Bir sevenim de vardı belki bu aralarda.
Küçük penceresinden,
Perde arkası muhabbet diliyle
Aşkını beyan etmek isteyen.
Dahası kaçma eğiliminde ;
Buradan, buradakilerden.
Yani çöpçü sesinden,
İşçi yumruğundan,memur kaleminden,
Baba ocağı,ana kucağından,
Abi dili,arkadaş kıskançlığından,
Çok da düşününce;kendinden,
Benliğinden,kaçma eğiliminde.
Bir sevenim de vardı
Tam böyle, bu sokakllarda.
Ve kalbim her acıyla dolduğunda,
Yumruğumu;
Hep o çürük duvarlara vurdum.
Avucumun içine düşmesiyle avundum
Sıva parçalarının.
Güçsüzlüğün duvarındaki,
Gücümle sevindim,oralarda.
Tuhaf gelmezdi:
Sevgilinin dudaklarına serserice değme,
Bayağı giyinip, küfür etme;
Hepsi hayatım,yaşam biçimimdi işte öyle.
Önceleri kızar takılırdım bizim terziye,
'Ne biçim hayata kılıf biçmişsin' diye
Şimdi ise uzaklaştığımı görüyorum her sabah.
Her sabah,bir sancı gibi takılıyor ayağıma;
Sokakları yıkılmış şehrin,pembe kaldırımları.
Anlaşılan o ki özleyeceğim seni,
Gözde şehrin dar sokakları.

Kasım-1998