Sokaklar kar yağarken başka olur.
Bir başka şeyler görür insan diğer yüzden.
İnsanı görürsün mesela,
Kendine sarılmış.
Soğuğu, o zaman fark edersin.
Kendi etrafında dönmeyi,
Eve gitmek zanneden sarhoşu görüp.
Açık şuuru fark edersin.
Titrek bir yaşlı yürüyüşüne bakıp.
Muhtaçlığın zor’unu görürsün
Gözlerini yere çakmış bir kadında,
Sessizliğin çığlığını görürsün.
Buğu çıkan ekmeğe, portakalı katık yapmış.
Mosmor ellerle zor kesen
Az’ın çok’luğunu görürsün.
Sokaklar kar yağarken başka olur.
Soğuk, soğuk, iç- dış soğuk.
Soğuğun buncasında,
Ve ben,
Buncaya rağmen,
Vicdanın hangi köşesinde
Görmeliyim kendimi?
Kayıt Tarihi : 9.3.2009 22:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Lokman Ali Yavuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/09/sokaklar-kar-yagarken-baska-olur.jpg)
Düşlerin düşmezinden
Sessizliğin çığlığını görürsün...'
öğretmenim
gecikmişliğimle yazarken onlarca kez okudum dizeleri.
belkide kendimi buldum ..
kendini bulmaktır şiirin evrenselliği ve güzelliği...
yine yaşanan çelişkileri dizelere dökerken insan olmayı, vicdanı ve insanlığı aramış dizeler...
güzel insan nefesi var akan sözcüklerde...
yüreğinize elinize sağlık ...
kardeşiniz...
TÜM YORUMLAR (1)