Bu, karmaşa bu…
Gecenin koynunda bu kaybolan kendi gölgene basma çabası... Gecenin tüm sesleri ortada dolaşan bir gölgenin üzerinde...
Kayganlaşan düşüncelerle gece boyu seni gölgeliklerde arama cabası ve her karanlık sokaktan başında atkın, hemen çıkacakmış hissine kapılan düşüncelerim bir karanlık karmaşası savaşı içinde...
Ve sen rüyalarımın bazen huzuru, bazen de bedenimden ter söktüren sevgili, her anın, her anımla örtüşecek sanırken, soğuk terlerin ürpertisi içinde olan bu bedenimle artık ne senden yana, ne de kendimden yana, tesellileri düşünüyorum...
Sen sevgili, sen ki, yeni yetmeliğimin kahramanı, düşü ve heyecanı. Şimdilere kâbuslarımla sanki köşe başında bekler bulacak mışım gibi, beklentideydi düşüncelerim...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim