Sokaklar I Şiiri - Orçun Çakır

Bir sokakta üşüdüm,seni düşündüm orada
Gecenin puslu vaktinde,evlerin köşesinde
Gelen geçen baktı durdu demedim bir merhaba
Sen yazdı hikayenin yazılmış son hecesinde

Üç noktayı koyamadı senin aldığın kalem
Hikayenin sonuna yakıştırmadı adını
Yazdıklarımı kendine okuyacaksın madem
Görme diye bozacağım kalemin lisanını

Bir Aşkın acısını bilir ve taşır yüreğim
O taşımaktan yorulmuş olsa da fark eder mi?
Bir kez söylerim ben ve tutulur benim sözlerim
Ve bu nedenle yüreğim kovulsa da gider mi?

Acır da acıdı derim,takmazmış bilemedim.
O yüreğimin korunu hissetmeden gülüyor
Ezberimdi, ben onu sevmekten hiç vazgeçmedim
Vazgeçmediğim den beni böyle süründürüyor

Dakikamı,zamanı katledip gitti oraya
O benim canımı yanmaz,acımaz kabul etmiş
Hissederdi yahut görürdü gelseydi yanıma
Fakat kalbime yazık ki,geri dönmeyecekmiş

Bilirim dönecektir o geriden de geriye
Ben onu sevdiği kokumla karşılayacağım
Hala açtır ve muhtaçtır bıraktığı sevgiye
Ben kalbini kollarımla sarıp uyutacağım

Sözümdür seveceğim hep ölüm gibi ben onu
Elbet geçecektir üstümüzden bu puslu bulut
Hatırlayacaktır oda elbet unuttuğunu
Ve var olacak kalbimde sana dair hep umut

Hoşçakal,kızım,karım,sevdiğim,herşeyim benim
Yok olacak gidişimle bütün ezberdekiler
Kapında seni her gece üşüyerek beklerim
Yeter ki bir dakikacık camdan bana bakıver.

Orçun Çakır Sokaklar I