Sokaklar Boştu Şiiri - Metin Soydeveli

Çıktığım aynı yokuş…
Ayaklarım uçuruyordu bedenimi
Aklımdan hiç çıkmıyordunuz
Yokuşun başında siz vardınız.

Viraneye dönmüş
Sokağımız boş, sokağımız ıssız!
Biz böylesine alışık mıyız?
Pazarı bile öksüz, kimsesiz
Ne bu sokağın hali?

Hani nerede böcekleri, çiçekleri!
Üstüne basılmış bir çiçek
Kanadı kırık bir kelebek
Düşmüş yere, başı yok bir arı

Lambası yanmış bir radyo
Ses, soluk yok, avazsız, günaydınsız
Bu virane bizim sokağımız mı?
Bu yokuş, o yokuş mu?

Sizden zerre umut yoktu
Bedenim ayaklarıma zül geldi
Çıkan ayaklarım değil
Beynim tırmanıyordu yokuşu.
Anlaşıldı. Galiba taşınma vakti.

(05.11.2006 İzmir)