Sokaklar Şiiri - Erencan Algün

sokağa bak,
caddeye...
biraz ağaç ve
çokça insan.

dışarı bak,
sokaklar boş
sadece insan...
görmüyor musun,
çaresiz bırakılıyor sokaklar

bak,
sokağı dolduran
çok lider var;
yetişen
yetiştirilen
yetiştirilmeye çalışılan...
ama sokaklar;
yine de boş sokaklar.
epeydir yalnız bu sokaklar,
üşüyor sokaklar,
titriyor,
düşüyor,
yok oluyor...
kediler yok,
kuşlar yok,
balıklar yok,
sadece tasmalı köpekler
var!
insanlar;
insanlar var.
insan olmamaya çalışanlar,
insan kalmaya çalışanlar
ve çığlıklar
acayip bağırışlar,
havlayanlar,
kuduranlar...
sokaklar doluyor
dolduruyorlar,
başarıyorlar...
sokaklar;
gidiyor sokaklar!