Sokaklar Şiiri - Ozan Çelebi

Yalnızlık mı kokar sadece sokaklar, ayrılıkta kokmaz mı sence
Bir sevgilinin bizden ayrılışına
Ardından bakakalmamıza, kahır yüklü göz yaşlarımıza
Bizim gibi şahit olmaz mı aslında
Yaşayan bir canlı değilmidir sizce başıboş
Sokaklar.
Bir kedinin yalnızlığını, üşüdüğünü
Gecenin tüm çıplaklığı içinde kaybolduğunu sizden önce
Sokaklar görmez mi?
Yalnızca hüzne mi gebe sokaklar
Bazen tüm mutluluklarımızı onunla paylaşmazmıyız
Yarım ekmeği paylaştığımız ilkokul arkadaşımız gibi
Nelere şahit oldu içinde bir yığın insanın olduğu
Aynı zamanda o kadar insanın içinde yalnız benliklerin dolaştığı
Sevda üzerine, hayaller kurulan
Ve sevgilinin gözlerini görme umuduyla gezilip
Hasrete, sevdaya dair şiir okunan
Ve yazılan, sevgili kokan
Kahırların yaşandığı bir o kadar dolu ve aynı zamanda
Boş sokaklar.
Sokakların yüreği geniş değilmidir sizce
Herkesi barındırmadı mı içinde
Kimi kabul etmedi,
Topal bir köpeği, gece yolunu kaybetmiş yaşlı amcayı
Üzerinde kazağı bile olamayan ama kocaman yüreği işçiyi,
Yalnızlık ve sevda türküsü çağıran şairi
Uzun topuklu, perma saçlı kumral güzelini
Ve hüznü gözlerinden okunan evsizleri
İçinde barındırmadı mı
Sizce tehkile olan sokaklar mı?
Yoksa herşeyin şeklini, güzelliğini bozan biz insanlar mı?
Sokaklar yaşayan, nefes alan, duyan bir canlı
Ya biz...
Evet biz görmüyoruz, duymuyoruz sanki yaşamıyoruz
Sokak aslında bizi unutmadı
Bizler dostluğu, arkadaşlığı, en saf sevgileri
Unuttuk..
Sokaklar yaşayan bir canlı olmaya devam ediyor
Bizlerse;
Duygularımızı aldırıp bir robot gibi
Yaşamaya devam edeceğiz.