Sokaklar Şiiri - Mehmet Özden Biçer

Bu gece derdime, yıldızlar tanık,
Düştüğüm bu çıkmaz, dar sokaklarda,
Birde bir türkü var, ben gibi yanık,
Duyarım söylenir çok uzaklarda,
Bu gece derdime, yıldızlar tanık.

Ne bir ayak sesi, ne bir dev, ne cin,
Kendi korkularım düşer peşime,
Sokaklar hep ıssız, sokaklar sakin,
En amansız korku, benim kendime,
Ne bir ayak sesi, ne bir dev, ne cin.

Vuslatı düşünmek teselli etmez,
Düşündükçe artar endişe, keder,
Yollarım bitse de, sokaklar bitmez,
Sokaklar içimde uzayıp gider,
Vuslatı düşünmek teselli etmez.

Karanlık geceme vermiyor ışık,
Gizliyor gerçeği, tozlu aynalar,
İçimde bir his var, karmakarışık,
Kırılsın bu iki yüzlü aynalar,
Karanlık geceme vermiyor ışık.

Şu sokak lambası, ne cimri yanar,
Ram olmuş gecenin karanlığına,
Rüzgara baş eğen şu dertli çınar,
Düşürür beni de hüznün ağına,
Şu sokak lambası, ne cimri yanar.

Ne bir ay ışığı var sokaklarda,
Ve ne de artık o çınar gölgesi,
Yalnızım derdimle dar sokaklarda,
Ne bir sıcak gülüş, ne bir dost sesi,
Ne bir ay ışığı var sokaklarda.

Söyleyin sokaklar, güller mi haklı,
Ben miyim terk eden hep bu masalda,
Güllerin yalanı, baharda saklı,
Yemin olsun gördüm bir kırık dalda,
Söyleyin sokaklar, güller mi haklı.

Ben ki sokakların dertli aşığı,
Neden duymaz beni sokaklar neden,
Karanlık geceme bir ay ışığı,
Beklerim yıllardır sokaklarda ben,
Ben ki sokakların dertli aşığı.

Boş verin sokaklar, göz yaşlarımı,
Yalancı gülleri derin gönlüme,
Ciddiye almayın telaşlarımı,
En ıssız geceyi serin gönlüme,
Boş verin sokaklar, göz yaşlarımı.

Sokaklar, sokaklar; ıssız sokaklar,
Kelepçe vurdunuz hayallerime,
Derdimi bilmeyen, hissiz sokaklar,
Başı boş yürürüm; nereye, kime,
Sokaklar, sokaklar; ıssız sokaklar.

(18.03.2003)