Sokaklar Şiiri - Kahraman İsa

Kapanır tek tek perdeler
Sırayla söner lambalar
Hani o kahkahalar,nerdeler?
Gözlerimi silmez sokaklar

Balçıkla sıvanmazdın hani
Isıtamaz beni mehtaplar
Ruhum arıyor kayıp bedeni
Yerden yere vuruyor sokaklar

Sessizligin sedası var kulagımda
İnliyor sanki sessizcce,asfaltlar
Sitem bir şarkı olmus dudagımda
Dinliyor beni boş sokaklar

Dertlerim gider her pakette
Sırrımı saklar dumanlar
Köşeleri sesimi tanır elbette
Bana eşlik eden sokaklar

Ayaklarım sayar her metresini
Adımlarımla cogalır damlalar
Enseme üfler karanlık,nefesini
Korkuyu korkutan sokaklar

Yagmurun elçisi girdi iceri
Tane tane dökülür yapraklar
Ölmüs sanki kutu kutu beşeri
Sarı karla buluştu sokaklar

Gözlerimin içinde bir gölge!
Ayagıma takıldı kaldırımlar
Alnımda belirdi cizgili bölge
Mechulun faili sokaklar

Hissetmiş oraya gelecegimi
Uzaktan bana bir ses havlar
Verdim geriye kalan ekmegimi
Bekçisi nöbette sokaklar

Ufkun ısıgı gösterir simasını
Enine yürünmezki yollar!
Nerede bırakmış masasını
Sandalye dolu sokaklar

Nerededir bu sonsuzun başı?
Bilirim ortasınıda ararlar
Her kösem kilometre taşı
Varlıgımda kaybolan sokaklar