Sokaklar... Şiiri - Ersin Uyanık

Sokakta bir yalnız adam,
İlerliyor etrafa bakınmadan,
Yüzü gözükmüyor ilerlerken kaldırımdan,
Yürüyor kimseye aldırmadan,
Sanırsın adım adım uzaklaşıyor ruhundan,
Besbelli işte düşünüyor adam,
Bir derdi var muhakkak işliyor zihnine ağırdan,
Kimse farketmiyor, akıp gidiyor yanlarından...

Sisin ardında loş ışıklar,
Islak sokaklarda sanki yalnızlığım ışıldar,
Mis gibi yağmur kokan taş kalpli kaldırımlar,
Biçâre bıkmadan her gece adımlar,
Hiç değilse bahanesi var, taştan yapılmış kaldırımlar,
Kaderim benim hep aynı çıkmaz sokaklar...

Ah sokaklar, sokaklar...
Beni anlarsa terkedilmiş sokaklar anlar,
Her adımım da yalnızlığımdan yudumlar,
Beni gecenin hüznü ile ıssız sokaklar paklar...

Ah sokaklar, sokaklar...
Gecenin sakinleri sokaklarda konaklar,
Takılır peşine, hem yürür hem kuyruk sallar,
Dinler seni usulca, kınamaz sesini,
Bilirsin kimseye fısıldamaz ne derdini ne neşeni,
Dinler, dinler ve yalar patilerini,
Sonuna kadar gelir, usulca tamamlar görevini...

Ah sokaklar, sokaklar...
Eskiden de gezdiğim aynı sokaklar,
Bir parça çocukluğumdan, bir parça gençliğimden saklar,
Adımlarken garîb, eski günlerini hatırlar...

Ah sokaklar, sokaklar...
Peşime düştü fısıldıyor yankılar,
Hayaletler çıkmazlarında kovalar,
Bilmem ki beni ne zaman yakalayacaklar...

Ah sokaklar, sokaklar...
Birer birer sönüyor ışıklar,
Sayıklıyor adımı,
Kenarlarında izbe kuytular...

Ah sokaklar, sokaklar...
Yağmurlu sokaklar,
Dumanlı sokaklar,
Terli sokaklar,
Karlı sokaklar...
Mevsimler değişse de,
Sokaklar hep aynı sokaklar...

(10 Haziran 2011, Kocaeli)