Sokaklar Şiiri - Ömer Arıkan

Sokaklar bomboştur sokaklar ıssız
Sokaklarda benim yalnız dolaşan
Kaldırım taşları fahişe arsız
Sokakta gölgemdir benle oynaşan

Ellerim cebimde gözlerim dalmış
Düşüncem bir başka aleme varmış
Başım dumanlıca içim kararmış
Kimse de yok yad,da bana ağlaşan

Işıklar süzülür üryan camlardan
Kahkaha yükselir kaldırımlardan
Çevirmişse şeytan seni her yandan
Ter olur teninden coşan kaynaşan

Dik duran başını öne eğersin
Taşlarda oynaşan suhuletlesin
Dudakların kurur çıkamaz sesin
Hıçkırır,yutkunur kabarır taşan

Gözlerinde nemler buğular artar
Her köşe başında bir umut yatar
Aklın bin bir çeşit soruyu tartar
Geceyi sitemle doluca yaşan

Odana girersin soğuk karanlık
Ürperir ışığı yakman bir anlık
Arkadaşın olur kadehle demlik
Yudumlar çayını sabaha aşan