Sokaklar Şiiri - Kamber Marangoz

Sokaklar ıssız,
Sokaklar karanlık,
Ölü gözü gibi tüm pencereler,
Kapalı perdeler, indirilmiş tüm kepenkler,
Kuş sesi yok,
Tek bir Köpek havlaması dahi,
Sessizlik,
Korkutucu sessizlik.
Yürüyorum kaldırımlarda,
Kaldırımlar ıslak ıslak.

Bu ürkütücü sessizliği,
Sokak başında beliren,
Üç - beş sarhoş narası bozuyor,
Düşe kalka yürüyorlar, yan kaldırımdan,
Hallerinden bi haber,
Yanımdan gelip geçiyorlar,
Selamsız, merhabasız.

Az sonra,caddeye çıkıyorum,
Şehrin en işlek caddesine,
Gecenin saat 02' si,
Caddeler bomboş,
Gönlüm gibi,
Issız caddeler.

Kaldırımdan yürüyorum,
Kaldırımlar, ah..! bu kaldırımlar,
Buram buram, özlem kokan kaldırımlar,
Nice yaşanmışlıklara tanıktırlar,
Tanıktırlar yalnızlıklara,
Ve çığlıklara.
Ah..! çekenlerin ahını yansıtır,
Yağmurun sesi,
Rüzgâr sahipsizlerin çığlıklarını,
Sanki kulaklarıma fısıldar,
Boğulacak gibi olurum.

Biraz ileride,
Bir otobüs durağı,
Duraktaki bankın üzerine uzanmış,
Altmışlı yaşlarda esmer bir adam,
Uykuya dalmış,
Ben yürürken üşüyorum,
Oysa yağan yağmur altında,
Yırtık bir cekete sımsıkı sarılmış
Yağmurdan habersiz,
Derin bir uykuya dalmış.

Bakarken içim yanıyor,
Acıyorum, ağlıyorum.
Sesim sokaklarda çınlıyor,
Ağlayışımla uyanıyor
Derin uykusundan adam,
Başını kaldırıyor,
Uykulu gözlerle,
Bakmaya çalışıyor,
Eliyle gözünü silip,
Sağa sola baktıktan sonra,
Derin bir ah..! çektip, konuşmaya başlıyor,
'Ağlama evladım, ağlama benim için,
Ben artık gülmeyi de,
Ağlamayı da unuttum.
Hatta kim olduğumu da,
Nerede olduğumu da,
Sakın kimliğimi sorma,
Altı çocuklu bir garip diye yaz,
Sokak serserisi değilim ha…,
Sakın unutma
Altı çocuklu yapayalnız bir garip diyesin ha.
Sakın unutma emi?
Aynen böyle yaz.'