Sokaklar Şiiri - Yunus Güzel

Yeryüzünün hiç bitmeyen türküsü
Hasreti dindiren yavuklunun saç örgüsü gibi
Sarıp sarmalamış hayatı bir uçtan bir uca
İnsanlığın yaşayan tek tanığı sokaklar

Döşeğini açardın çocuklara gecenin kuytularında
Olmayan sabahlarda kahrını çekerdin sarhoşların
Bunalan koca terkettiğinde karısını
Sığınırdı voltasını atmak için kucağına

Manitanın camına taş atan delikanlıya
En taşkın sevilerine gençlik yıllarının
Ekmek teknelerinden haykıran satıcılara
Uykularımı böldüren sen değil misin?

Cinayetlere de yataklık ettin biliyorum
Ne tanıktın ne sanık, oysa davalarda
Hangi karanlık köşelerde sakladın sırlarını
Yitik canların ilk düştüğü yer değil misin?

Binlerce yürek,
Özgürlük şarkıları söyledik
El ele haykırdık;
'Savaşlar olmasın' diye
İnsanlar ölmesin,
Aç kalmasın çocuklar diye
Hak ararken coplandık
Vurulduk üstünde
Düşüncemin kardeşliğine mekan
Sen değil misin?

Sevabın mı çoktur
Günahın mı bilinmez
Düşüncelerim de,
Aşklarım da geçti üstünden
Uzak sokakları özlerim
Ne bulacağımı bilmeden
Götür beni sevmelere
Barışlara götür yeniden...