Sokaklar Şiiri - Nizamettin Sakin

Sokaklar paylaşır benimle yalnız gecelerimi
Hiç sormadan kabullenir garip düşüncelerimi
Bir ben söylerim bir de o tekrarlar hecelerimi

Sokaklar, sırlı bilmeceler onda
Sokaklar sakladı beni koynunda

Zamanı beraberce adımlarız sabahlara dek
Ben ve o ikimiz kaldırımlarda geceleyerek
Bir sevgili gözleriz ufukta bizi sesleyecek

Sokaklar hepsi garipler yolunda
Varıp ufka çıkarlar en sonunda

Issız sokaklar, ışıl ışıl, zahiren karanlık
Ayrılamam ondan ne tamamen ne de bir anlık
Ben bahçıvan o yeşermeye yüz tutmuş fidanlık

Sokaklar hepsi zamanın ufkunda
Birer gülistan olurlar sonunda

Beraber geçirdiğimiz gecelerin seherinde
Bir tatlı güzellik bulurum karanlık çehresinde
Ve beraber dolaşırız bintür hüznün çevresinde

Buluruz teselliyi her yudumunda
Izdırabın ben onda o da bende

Daracık bükülen sokaklar hiç sıkmazlar beni
Kaba bir zerafetle takdim ederken kendini
Atar gecelerin karanlığına kemendini

Sokaklar hakiki dostturlar bana
Hakiki dost herbiri anlayana

Arşa çıkar gecelerde sokaklarla hüznümüz
Görsek bir sefil misafir zavallı üzülürüz
Sonra ikimiz zamanın ufkuna süzülürüz

Sokaklar ve ben ve ortak hüznümüz
Işıl ışıl gece kapkara gündüz