Sokaklar Şiiri - Erkan Arslan

Evde soluğum odam’ın duvarların da.
Ben odamın duvarlarıyla güreşirim!
Dökerken içini, sokak ışıklarında;
Bazen ayyaş, bazen de sırdaş olur günüm.

Söz geçiremem, garezlik ayaklarıma,
Aynalı dolapta, ellerimle rakslaşın.
O itin havlaması, sokak başlarında,
Pencere tülünü hafif arala bakın.!

Kimi çapraz, kimi düz, umurlarında mı!
Gurbet-Sıla hasreti çekedurun taşlar!
Kaldırım taşları, başlarını sıvazla,
Dün yaşadığını, bugün çizsin sokaklar!

O an, çözebilsem taşça lugatlarnı,
Lafzımda birikip, beşer beşer çoğalır!
Ardı sıra dizilmiş umurlarında mı? !
Ufka uzadıkça daralan, boş sokaklar..

Yolcu, kolaçan et bu sokak köşelerini.
Turaların çocukken düştüğü yere sor.
Ansızın geçerken sokak köşelerini.
Hayali diziliver, ufkumda sokaklar...

Temmuz 1995
Erkan Arslan