Sokaklar Şiiri - İbrahim Durmaz

SOKAKLAR
Geceler boyu yürüdüm sokaklar hep ıssız
Gökyüzü öfkeli yanıp sönen üç beş yıldız
İfrit karanlık içinde kendimde kayboldum
Terkedilmiş bir şehir gibiyim yapayalnız

Akil divanesi bir aşkla düştüm yollara
Bilirim kimseler gelmeyecek ardım sıra
Korkutmaz karanlıklar yalnızlığım ıs olur
Bazen bana bazen yolum kesen duvarlara

Beynim çatlamakda ad bulamadım bu sırra
Bir mum kadar sözümüz geçmez karanlıklara
Gün gelecek elbet iki çift sözüm olacak
Hayallerimi örten bu kirli yorganlara

Sokaklarda uzanan göklerin kalemleri
Her gece beni yazdılar bir mecnun bir deli
Aydınlık korkağı karanlık gidecek yarın
Bugün dünün ahiridir yarının evveli

Ey sokakları bir nefeste yutan karanlık
Sokakları incitme onlar bende son varlık
Yalnız yürünecek aşkın bitmez yollarında
Al gölgem sende kalsın ben gidiyorum artık 03.05.2021