Sokaklar Şiiri - Bahar Sancak

Bir sokak çocuğu kadar ümitsiz,
Bir sokak delisi kadar pervasızcayım
Bir sokak kadar kimsesiz,
Bir sokak köpeği kadar da halsizim.

Yaşam dediğiniz yer bana sert.
Sokaklar benim diyarım, konağım.
Yurdum barkım evim olmuş
En saf hayallerim burada kuruldu

En soğuk günlerim burada ısındı
Burada ben, ben oldum
Sahiplendi bana sahipsiz sokaklar
Beraber biz olduk.

Sahiplendik birbirimize
Sokaklarımda;
Yağmur yağıyor, ıslanıyorum
Ben hep ıslaktım

Kar yağıyor, üşümüyorum
Ben hep üşüyordum
Güneş hiç açmadı
Kara bulutlar sarmıştı bütün bedenimi

Taaki sokaklar bana sahip çıkınca
Bana bize biz olunca
Barkım olunca
Beni içine çekince

Beni sarıp sarmalayınca
Sahiplendi bana
Sahipsiz bırakılmış çocukluğumu
Sahipsiz bırakılmış beni

Sahiplendi sokaklar bana
Sahiplendim sokaklara...
Döküldü içimdeki ses
Sesime ses verdi
Sokaklar...