Ayıp şu vefasız sokaklarındır ya
Getiremedi aylardır karşı karşıya
Saniyeler kadar görmek yeter aslında
Görsem iyi olur, can ecel tasında
Göresim var! Gözlerin gözlerimde tütüyor
Neredesin yar! İçimde bir ceset üşüyor
Ay gökten pare pare olup yere düşüyor
Bir çocuk içimde, senle barışıp küsüyor
Şimdi filizlendi yaralarımdan gonca güller
Hatırımdadır hala, güzel olan onca günler
İnanamam sevgili! sensiz nasıl geçti günler
Bıraktığın yaralardan bahçe yaptım sana
Papatyalar, güller, sümbüller
Kayıt Tarihi : 5.5.2021 05:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Platonik sevdiğim kız üniversiteye şehir dışına gitmişti. Sadece yaz tatillerinde onu uzaktan görebilirdim. Bir kaç sokak arkada oturuyordu. Ve aylarca göremedim, denk gelemedim. Sonra sokaklara sitem olması için bu şiiri yazdım. Belki bir hafta geçti ya da geçmedi, bir cadde üzerinde denk geldik.
![Remzi Koca](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/05/05/sokaklar-142.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!