Taşınmak istiyorum bu iğreti sokaktan.
Ruhumu yalnızlığa iten kalabalıktan.
Yapmacık yüzler gördüm, kırılmış aynalarda.
Bir mezeye satılmış, haysiyet pazarlarda.
Endişem, yıldızları dökülmüş gecelerden.
Hayatı mahkum eden, sersefil hecelerden.
Bir labirent ki sokak, kalpler göklere sağır.
Bir yalanın darası, hakikatten de ağır.
İnsanlık perdesinde, bir silüet gördüğüm.
Siyah beyaz iç içe, keşmekeşlik kör düğüm.
Taşınmak istiyorum bu iğreti sokaktan.
Ruhumu yalnızlığa iten kalabalıktan.
Abdurrahman KIRIKÇI
Mart / 2018
Kayıt Tarihi : 20.3.2018 21:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdurrahman Kırıkçı](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/20/sokaklar-116.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!