Sokak ve Lambası Şiiri - Mustafa Hayta

Bu sokağın adı yoktu.
Sade bir yaşanmışlık kalmıştı, geçmişinin sularında.
Önceden yağmuru varmış,
Kurumuş yalnızlığına hayat suyu gibi,
Her yağmur öncesi koşar adım geçen insanları varmış,
Bide yalnızlığını paylaştıgı bitişik sokakalar.
Gün olmuş, yağmur
Gün olmuş, dost sokaklar
Gün olmuş, umutları
Terketmişler bu karmaşık günlerde.
Yalnız kalmış, yağmur tanesine bile hasret.

Lambaları hayat vermiş geceleri
Yalnız kalmış kalbine,
Bide son durak otobüsleri.
Arada inermiş, son durak otobüsünden yolcular
Hepsi bir özlemini yitirmiş,
Bu sokak sonuna gitmiş yolculardan biri,
Özlemini aramış sokagın sonunda
Bir umudu bulup diğerini unutmuş,
Bu sokataki aranışta,
Unutulmuş umut sokağın sonunda,
Sokak almış umudu, adama yetiştirememiş.
Umudu hırsla içmiş sokak,
Susamış çatlak yolunun yalnızlığına,
Hayat versin diye.
Umut bir ışık olmuş,
Verleşmiş sokağın en karanlık lambasına.
Sokak o günden beri,
Aydınlık kalmış, ısıtmış içini ışığın özüyle.......