Sokak Ve Gölgeler Şiiri - Ahmet Ulaş Yılmaz

Akşam oldu mu ilk haber sokak lambalarına gider,
Tek tek yanar bu lambalar,
Bıkkın ama ışıl ışıl...
Sokaktaki ilk gölgeler,
Belki bir kediye ait,
Ya da iki sevgili kıvıl kıvıl...
Akşam karmaşasında
Tüm gölgeler birbirini ezer,
Sokağın insanlarına bir lütfu bu...
Bu şehirde yalnız akşamları,
Yalnız bu sokakta ve bu lambaların altında
İnsanlar değil ama,
Gölgeler birbirine güvenir...
Omuz omuza gezerler,
İç içe geçerler...