Sokak Sokak Şiiri - Resul Aslan

Sokak sokak seni ararım
En köhne kaldırımları dost seçerim
Sahipsiz köpekler derdimi dinler
Masum çocuklar yol tarif eder
Sayısız kez kaybolurum
Yine de bıkmam
Bulutlar içlenir halime
Bir iki çiseler
Sonra sağanak sağanak ağlar
Yağmur kokusu doldurur çıkmazları
Arabesk şarkılar taşar pencerelerden
Mola veririm dinlemek için
Yüreğimden nefes alıp
Gönlümde dinlenmek için
Kalbi yufka, eli cömert bir teyze
Bir lokma ekmek uzatır
Şükranla alır
Soframda katıksız yerim
Yine de isyan etmem
Bu biçare halime bile şükrederim
Sokak sokak seni ararım
Nice umut tüketirim
Sayısız ayakkabı eskitirim
Yetmez
Yalın ayak gezerim
Üşürüm
Bir peştemal yeter sırtıma
Ürperirim
Ama değil karanlıktan
Sensizlikten, yalnızlıktan
Başıboş olmaktan
Çaresiz kalmaktan
Ürperir bir köşeye sinerim
Ne gün doğumu ikna eder
Ne yeni gelen sabahlar
Beni çıkmaktan o dar,
O sanki uçurumlar,
Kayalıklar,
Kuytu ormanlar kadar
Ürküten sokaklardan
Sokak sokak seni ararım
En çirkin köşeleri dost seçerim