Gürsel Akbulut
Aksaray'da doğdu, Hatay'da yaşıyor.
Kitap okumayı çok sevdi, çoğu zaman da kendini okudu. Doğanın güzelliğini keşfetti. Çiçekli patikalarda dağlarda yürüdü. Denizin uçsuz bucaksız mavi sularında çocukluğundaki uzayıp giden bozkır toprağını aradı hep. İnsanı sevdi ve bunaldığı zamanlar dünyaya çocukların gözüyle bakmayı en çok. Kurduğu gönül salıncağında türkü tadında şiirler söylemeye devam ediyor.
Şiir ve yazıları Türk Edebiyatı Dergisi, Güneyde Kültür Dergisi, Akaşa Dergisi’nde yayınlanmıştır.
Eteklerine
Kar düşmüş dağların
Sobasız evlerinde
Avuçların yorganın içi
Gözlerin bir uçurum
Tutunmalısın yüreğim
Değişmem bir gülüşünü
Şehrin yaldızlı bakışlarına
Ben seni hep tenhalarda sevdim
Gül kuruttuğumuz avlularda
Çeşme başında
Kirlendi şehirler
Bir medeniyet
Zılgıtıyla
Kırılgan bir tebessüm şimdi
Eşyalar da konuşur
Bazen
Saksıda boynu bükük çiçek
Bazen
Duvarda asılı bir pano
Bazen de
Sen yoksun
Gönlüm
Dalgasız koylar gibi
ıssız
Yosun tutmuş taşlar kadar
Soğuk bedenim
Hayrandım
Sarı otlara
İkindi serinliğinde
Üzerinde ebabil kuşlarının uçtuğu
Kerpiç duvarlı evlere
Ve
Çarşılara
Sana rastlayabilme
Sevinciyle çıkıyorum her gün
Neredesin
Ey
Mutluluk
Ne tuhaf, ne anlaşılmaz
Şu insanoğlu
Hikayesini dinlerken ağladığı olaylara
Gerçeğini izlerken
Ne kadar da duyarsız ve gamsız
Ah bu türküler yok mu
Uzayıp gider kara tren gibi içimde
Alıp götürür beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!