Sokak Şairi Şiiri - Arda Keskinkılıç

heyhat!
bana sokak şairi
diyorlar...
bırakınız desinler
nerden bilebilirler ki
sana sıcak bir yaz akşamında
vurulduğumu
sokakta!
elimde yarım ekmek kokoreç
ve sen yudumlarken
mütemadiyen gazozunu
hatta yanında mizanı bozuk dostların,
onlar da sokaktaydılar...
veya başka aşıkların
romantikleşme adına
denize taş attıkları sıralarda
biz seninle sökerken
kaldırım taşlarını partizanca
doğmamış bebekler dövülürken
coplarla,
sille bile kalkamazdı yüzümüze
en büyük gücümüzdü
el ele duruşumuz
bunlar da sokaktaydılar...
sonra bir kırık ekmekle
asfalt sahalarda top kovalarken
kabuk bağlamış çürük dizlerle
sokakta olduğumuzu hatırlatırdı
balkondan seslenen titrek ses.
evden dışarı atılan her çamurlu adım
sokaklarla kavuşur neticede
serüvene dönüşür şairler
kimilerinin uykularına
masal olur giderler.