Sokak Ortasında Vurulan Sevinçlerimiz

SOKAK ORTASINDA VURULAN SEVİNÇLERİMİZ

Meleğim düşlerimiz sonsuz değildi

Sokak ortasında vurulup sürüklenen,

Bir güvercinin çığlığından yitip gitmektedir

Bir bir tüm sevinçlerimiz

Ama ne kadar acı değil mi?

Oysa fidan gibi umutlar yetiştirmiştik

Yüreğimizde ve hiç tükenmeyecekmiş bir

Sevda taşıdık geleceğe

Nice yıllar sonra derin bir yara

Açıldı kalbimizde

Yitip tükenmek bilmeyen bir yaraydı bu

Biz yinede yitirmedik umudumuzu

Kazdık yüreğimize

Nitekim arkamızda kurşunlana sevinçlerimizdi

Sokak ortasında

Ve ardından, sadece bakmak kaldı bize

Bazen hüzünle, bazen kederle

Kimi zaman umutsuzca bakıyorduk

Sokak ortasında vurulan sevinçlerimize

4 Aralık 1998 G.ANTEP