Sokak Lambasının Yorgun Işığı

Ardı koyu bir gecede
Yitiyor bir umut, bir gülen yüzüm
Önsözüm...
Ardı koyu bir gece
Alıp götürürken yalnızlığımı
Hiç düşünmüyor onsuz ne yapacağımı
Hep yalnızdılar, yalnızdık
Ama tanıştık ve anlaştık gönüllerce, razıydık...
Ardı koyu bir gece
Her gelişinde bir şeyleri götürüyor benden
Ağlamak istiyorum, içim dolu yaş, ağlayamıyorum
Yapma diyor gülen yüzüm...
Umutsuzluk kol geziyor iklimlerimde
Umut gözleri dikiliyor üzerime ve haykırıyor niye?
Bunca anlamsızlıklar içinde sessizce bırakıyor kendini
Sokak lambasının yorgun ışığı
Koşup kaldırmak istiyorum yerden
Elleme diyor, öyle mesut ve huzurlu ki
İhtirassız ve çoktan razı sönmeye...
O an anlıyorum, her şeyi anlıyorum işte
Aklımda ne kadar kar varsa yağıyor omuzlarıma
Nasıl üşüyor ellerim, en güzel düşlerimi ufalıyorum avuçlarımda
Savruluyor seher kuşlarına...
İnsanca ölüyoruz ya; nefretten uzak ve sevgi dolu
Ardı koyu bir gecede
Yeniden doğmak demek bu
Bin umut, bin gülen yüzüm
Bu sevda bitmez
Sonsözüm...