Sokak Lambası Şahidim Şiiri - Kaan Kapgan

Yüzün gökyüzü,
Yüzün günyüzü,
Yüzün bir hasta çiçek.
Çiçek ki bütün suyu içecek
Sudur ki bütün ömrüm
Gönlüm ömür törpüm
Çilli bembeyaz uçurum
Orası benim hayat suyum.
Hayatlar bir dalavereydi
Senle sokak lambası gerçekti
Ve acım vardı ciğerimi yakan ama kanı yüreğimden akıtan.
O da bir parça abartı ama gerçekti.
Ağzımız titreye titreye
Belki birkaç cümle, bazen el ısıtmaca ki en sevdiğim oyun seninle.
Bazense altından sarılmalar
Boyna verilen nemli ömür parçası.
Ödülümüz sokak lambasının şahitlik etmesi
Pustan buğulanmış gözleriyle manidar gülümsemesi
Boğazından çıkan sözcük değil
Kulağa okunan ilk ezan
Annenin ilk ninnisi
Sobanın bıraktığı yanık izi.
Öyle etkili ve öyle geçmeyecek düşüncesi.
Parmak uçlarına yükselince sen
Nefesimi kesince nefesinle
İçimdeki duayı yalnız sokak lambasının duyması
Bana acıyarak bakması
Sonumu bilmesi ama çaktırmaması.
O da bir parça abartı ama gerçekti.
Güle güle dedikten sonra arkanı dönüp giderken
Ben de yoluma dönerken
Birden dönüp bakışlarını yakalama isteği
Ama içimde kesilen yüreğimin bileği
Ben hep beklerim
İncelikler ve öncelikler..
Zaten bu yüzden kaybedenim
Sokak lambası şahidim.
Ondan başkası bilmiyordu üzerimizdeki kara bulutları
Senin adının katil soyadının yıldırım olduğunu.
Benim içimde kaç maktul ve ellerine adak gibi verdiğim yeni doğan çocuk olduğunu.
Boğazından çıkan sözcük değil
Bebeğin ilk üşütmesi
İlk cam kesiği
İlk dikiş ve bitmeyeceğini ilk öğreniş.
Ellerimde sana vermek istediğim ucuz bir kolyeyle
Sokak lambasının uykuda olduğu vakitlerde
Bu yüzden yok şahidim
Yanyana yürürken çıt çıkarmadan
Yanıma yöreme bakmadan
Uzaklaşıp gidişini bir ben bilirim.
Bir ben bilirim mezarlığımda faili olduklarının taksiratını.
Ben hep beklerim
Doğmayı,  yaşamayı..
İçimde yaşamla olmayı
Hüzünsüz gözyaşını
Ben hep bekleyeceğim
İncelikler ve öncelikler..
Sokak lambası şahidim
Sen de biraz abartı ama gerçektin.