Sokak Lambası Kadar Yanlızım

Karanlıkta sığındığım sokak lambası kadar yanlızım. Bana yolumu gösterecek tek nesne o galiba. Annem olmadan önümü göremem çünkü..

Ha bide ay var ona da haksızlık yapmıyalım.. şu düşünce beynimi kemiriyor; ya ay güneşe aşıksa? Benim icin mi vazgecti.. eger öyleyse bide onun icin elmacıklarımı ıslatırım, karamsar ruh'a bürünürüm, hüzün icin soyunurum bedenime işlesin diye..

Ay güneşe kavuşsun diye karanlığın ipini dislerimle cekerim sabaha.

Gelelim sana benim güzel yaram.. vakitsiz gelen seni sevme hislerime tek care sigara.. doktor sigara öldürür diyor. ama bilmiyor ki sen benim ibadetimsin. Insan hic ibadet ederken ölur mü? aptal aptal konusma be doktor! !

O kadar ölmek varken tek ölümü akcigere yüklemek vicdansızlık olmaz mı? Seni bana yasak koydu, artık seni sevmek suçmuş muş.. şimdi düşün ölüme söven birisi fazla yaşar mı?

Hee eger beni yasaklarla sev dersen seni yaşayacak kadar kürtçe Bilmiyorum ona gore..

Avuçlarımı sana doğru açsam benim yerimede dua edermisin?

şimdiden yüreginden öptüm..

O lambanin altındaki durakta beni sana getirecek yorgun ama ekmeği icin savasan taksiciyi bekliyorum 4-5 saattir. Ama gelmedi acaba Yanlis yerdemiyim derken aklim durur gibi oldu ve Can Yücelin şu sözü geldi aklima

''Beklemek güzeldir ama doğru durakta''..