Sokak lambası Şiiri - Veli Kuzu

sokak lambalarının altında devam ederdi yaşam
kimse ay ışığını aramaz
güneşin batmasına aldırış etmeden devam ederdi
var gücüyle yaşamaya
bir ucundan diğer ucuna herkes birbirini tanır
birinin oğlu yada kızı diye bilinirdik.
ihtiyaçlar kimde varsa alınır ve karşılık beklenmez
evler arasında sürekli havadis paylaşırdı
gece yarılarına dek çekirdek yediğimiz zamanlarda
oyunlarımız hiç bitmez ve payımıza düşeni kabul ederdik,
biraz daha büyüdükten sonra abilerimizden devr aldığımız huylarımız
aşık olanımız
aşık olup duygularını açamayanlarımız vardı benim gibi
sıkı sıkıya arkadaşlıklarımız
elektronik olmayan bir hayal gücümüz
minik bir bakkalımız
kiralık sıcak bir evimiz
bir o kadar sıcak komşularımız
deli,abi,abla,amca ve teyze diye hitap ettiğimiz
aile büyüğü olarak gördüğümüz büyüklerimiz
kışın tüten soba dumanları ile dolu ciğerlerimiz
ama vazgeçmediğimiz bir mahallemiz vardı.
bir gün büyü bozuldu.
karşı konulmaz bir güç bizi başka bir diyara sürdü
ve o gün
şimdilerin tüm kötü anlarının temeli atılmış oldu
ne o komşular
ne o arkadaşlıklar
ne o sıcak ev
ne o sıcak mahalle
nede o şehir var artık
hepsi çok eskiden kalan güzel bir hatıra
sokak lambaları ise sadece aydınlatan bir araç kaldı...veli