Sokak Lambası Şiiri - Ahmet Emer

Sokak Lambası

Sen el feneri değilsin hırsızların kullandığı
Sen yan bakmazsın hiç kimseye dürüstsün

Deniz feneri hiç değilsin çalıp çırpan korsanları ışıtan
Gözlerinin içine baka baka denizlerin
Dalgalar gibi oynak kaypak kalleşçe
Tüyü bitmemiş yetim hakkını yiyen

Sen bir ampul değilsin Amerikan malı
Namlu pırıltıları yayan acımadan etrafa

Hırsızların el fenerlerine sen takılmazsın
Lüks otomobillerin kıçında da gezmezsin

Ne Arap Şeyhi’nin karşısında el pençe divan
Ne İMF sofrasından abur cubur otlanan
Dışı beyaz içi zindan saraylarda uyuyan
Eş başkanı olamazsın gözü dönmüş yezidin

Sen park lambası da mı değilsin
Gül kokmaz mı senin ışığın
Ne boyun bodurdur ne caka satarsın
Yok mu senin mor sümbülün karanfilin
Dolambaçlı yollar geçmez mi senden

Sen neleri gizler neleri ışıtırsın
Ne yazın eksik olursun ne kışın
Hep bahar olasın isterim gülsün yüzün
Altında milyonlar eğlenir senin

Kışın karında yolunur tüylerin savrulur dört yana
Yağmurlarla göz yaşı döker
Ziğim ziğim terlersin sıkıntından
Ne zaman baksam oradasın
Namuslu gece bekçisi
Arı namusu sen korursun
Hırsıza hayduda karşı durursun

Altında kimler eğlenir senin
Kimler kaçar önünden gizlenir

Öksüzleri garipleri sen gözetirsin
Dövülüp kovulmuşları kollar
Ezilip horlanmışları sen barındırırsın
Tepeden aşağıya bakar hiç uyumazsın
Dertlilerin dertlerince sızlarsın
Yaralının yarasında kanarsın
İyi günün olsa davul zurna çalarsın
Oynar senin altında gelin kızlar damatlar

Ne yaman şeysin sen öyle sevimli
Hem çalışkan hem gayretli güvenli
Ne sabırlı ne cömert çıkmazsın hiç sözünden
Hep verir durursun özveri ile özünden
Ne iyisin sen öyle sokak lambası

Olsan da altında sere serpe uyusam
İyi düşler görsem hep hiç uyanmasam

Aç bırakılmasam dilenmesem
Muhtaç olmasam bir kuru soğana
Bir torba kömüre satılmasam
Alamasın beni bol sıfırlı alış veriş çekleri
Dağ başında buz dolabım olmasın
Kandil yakarken televizyon nedir ki
Neylerim olsa da mağaramda çamaşır makinem

Geç babam geç bunları al senin olsun istemem
Bir kazma ver bir kürek ağaç dikeyim ben
Bir çift küçük baş hayvanım olsun otlatırım
Bir çift öküzümle kendi tarlamı süreyim ben
Razıyım yirmi üç yedi vardiyaya olsaydı işim

Kıçım açıkken saçımı örtsem ne
Göğüslerim füze iken türbanım neyi örter
Şükür saçım görülmemiş belim açık külotumun izi ne
On üç yaşımda oyuncak eden dedemin sözü ile
Kafir olsam ne Müslüman olsam ne
Göstermelik olduktan sonra din de

Boş ver elifi beyi abc öğret bana tahta sırada
Yık yıkacaksan ağalığı şıhlığı şeyhliği
Kur kuracaksan birliği kardeşliği
Sövüp durma da git izinden Atam’ ın
Başımın tacı ederim seni sokak lambası.