Sokak Lambası Şiiri - Dilek Çınar Arıkan

Niye boynun bükersin, öksüz çocuklar gibi...
Ben de sencileyin yanmaz mıyım gecede?
Sen yolları aydınlatıp, uzarken ışık ışık,
Ben de özlem uzamaz mı,
Her mısra her hecede.

Senin ışığına pervaneler dolanır,
Derler ki yalnız mısın? Dostluğuna döneriz...
Benim yüreğimde gidenler sıralanır,
Derler ki yalnız mısın? Yürekte beraberiz.
Dönerler mi bilinmez, yolları uzun ince.

Dün akşam ışıksızdın, içim bir tuhaf oldu.
İnsan alışıverince korkutuyor karanlık.
Işıksız sokak lambası, sevgisiz yürek yalnızdır.
Gel vazgeçme ışık saç, benden her cana sevgi...
Yan o zaman, yanalım beraberce her gece...