Sokak Lambası Şiiri - Kaan Kılıç

Bir sokak lambası mı isli puslu görünen
Bir kentin hayaleti yansır her gün yüzüme
Dururdu şehrin kalbi sen olmayınca birden
Ey kadın hayaleti dokunma sessizliğime

Dokununca dagılır gölgemi saklayan su
Sen bin yılın gölgesi hayata kurmuş pusu
Beden belki çürür ama kavuşmama korkusu
Sürer durur dört mevsım yalnızlık ugultusu

Süremezsin mavzerine bir buluttur yalnızlık
Korkuyorum kaybolursun bulut olsan zamanla
Bir ormana dolar gibi çepeçevre ıssızlık
Çocugumsun okşasam canla başla ve kanla

Bir taş atıp kaçıyorsun yayılırken dalgalar
Daha varmadık kıyıya açık deniz gözlerin
Aşınır mı yarışsam da yunuslarla kıyılar
Taş atıp durma yoksa boğulacak serserin