bak yine akşam oldu
sokak lambası yine sönük
yine çocuklar evlerine çekildi
sessizliğe terkedildi tıpkı yüreğim gibi
yürüyorum tek başıma gözlerim nemli
yağmur yüklü bulut gibi
dokunsalar patlayacak halde
kırılgan vede alıngan
tıpkı elinden oyuncağı alınmış
bir çocuk gibi..
söyleyin sokaklar bilirmisiniz..
ne olduğunu anlayamadan terk edilmenin
burukluğunu yaşamak...
Kayıt Tarihi : 17.7.2002 13:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!