Sokak lambası Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Dün bütün gece yürüdüm
İstanbulun sokaklarında
Tek Allahın kulu yoktu
Gece uzun sesiz ve soğuktu
Göz göze geldik bir anda
O,da hayattan bezmiş gibiydi
Ölgün ışığıyla sokak lambası
Durdum bir an onun altında
Kimbilir kaçıncı sigaramı yaktım
Eve dönecektim uyuyacaktım
Dile geldi birden sokak lambası
Dediki bu gece,son geçen sensin
Bu soğuk havada neden gezersin
Dedim evde yalnızlıktan bunaldım
Bir anda kendimi sokakta buldum
Dedi kaçma insanlardan kendine
Bir arkadaş bul
Bu devranın gidişine sen de katıl
Önünde eğildim selama durup,
Dedi ki sokak lambası birden hıçkırıp
Arkadaş biliyormusun ben de yalnızım
Bu da benim kaderim böyle yazılmış yazım
Utandım halimden döndüm evime
İyi ki değildim bir sokak lambası
Onun yerine

1 -Eylül -1996 - İstanbul