Sokak Lambası Şiiri - Cafer Yılmaz

Sen de yalnız kaldın değilmi?
Nasılda terketti bütün sevdiklerin...
Hani nerede altında buluşan sevgililer,
Nerede şimdi dibine sızıp kalanlar?
Hani nerde koca gün sende pinekleyen
güvercinler,
serçeler....
Sen de yalnız kaldın değil mi?
Boşuna beklersin gelenini,
görmüyormusun yağmur yağıyor...
Kim gecenin bu saatinde
sana ayırır vaktini?
Boşuna bekleme gelmez bu havada...
kapat elektriğini,
git...
Yat, uyu....
Gidemezsin ki,
yatamazsın ki...
Bir adım ötene varamazsın,
terkedemezsin ki yerini...

Sen de yalnız kaldın değil mi?
Az önce geçti bozacı çocuk.
Dibindeki meyhane kilitledi kapısını.
İnanmıyorsan park eden arabalara bak,
bütün komşular evde.
' Gelen olur..' 'mu diyorsun..!
Hadi sende....
Kabul et bu gece yalnız kalacaksın,
ıslanıp sabahlayacaksın.
Ama kabul ki ben de...
Her önünden geçişimde dalga geçerdin,
' Ooo beyim! Yine bu gün yalnızsın? '
Senin insanların vardı,
sırtını sana yaslayan,
ama sen asla yaslanamadın...
Güvercinlerin vardı,
serçelerin...
Ve onlardan arta kalan pisliklerin.
Dibinde sızmış bir ayyaşın kusmukları,
sırf saatini görmek için yanaşan
onca insanın dalkavuklukları.
Öyle de olsa böyle de olsa,
sen yalnız değildin.

Sen de yalnız kaldın değil mi?
Şimdi ben odama geçeceğim
ve yanlızlığıma şerefe diyeceğim.
En sevdiğim parçaları dinleyip
kendimden geçeceğim.
Bu gece yalnızlığımla içeceğim.
Sana da bir duble koyup göndereyim? ! ! !

Aynı sokağın iki yalnızı olduk bu gece.
Hani yağmur olmasa,
dibine kurup çilingir sofrasını
kadeh tokuşturasım geldi.
Benim hayatım labirent
seninkisi bilmece...
Pencereden bakıyordum
sen takıldın gözüme.
Bu yağmurda inadına birilerini bekliyordun.
İki yalnız... Aynı sokaklı...
Biri ıslak
biri ağlamaklı...

Yalnız kaldın değilmi sen de?
Işıkları kapatmayacağım bu gece
sen yalnız kalma bari diye.
İki yalnız... Aynı sokaklı...
Biri ıslak
biri ağlamaklı...

13-03-2002
Gelibolu