yittim
sessiz sokakların
sessiz çocukları arasında.
yaşanmamış,
eksik kalmış bir şeyler
vardı arkamda.
tıkırtısını duyduğum sesler
benim ayaklarıma mı ait?
herşeyden kurtulmalı...
ayaklar ilerledikçe
sıyrılmalı herşeyden
ve onların getirdiği düşüncelerden.
labirent sokaklarda
sessiz çocuklara uydum,
sustum.
sokaklar kadar soğuk oldum geceleri,
bir sokak lambası yoktu,
bir de benliğim yoktu...
Kayıt Tarihi : 27.4.2005 15:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!