Sokak lambası Şiiri - Mücahit Aras

Bir sokak lambasının sarı ışığında
Gölgelerle dans eden çocukluğum,l
Geçip giden yılların rüzgarınd
Yaprak gibi savruluyor

Gecenin koynunda kahve fincanı
İçinde taşan yalnızlık
Her yudumda kksilen umutlar
Ve her nefeste biraz daha büyüyen hasret

Bir şehrin köhne caddesinde
Adımlarımı dinliyorum
Ayakkabılarımın altına serilen kaldırımlar
Beni hep başka sokaklara çağırıyor

Kim bilir belki o köşe başında
Çocukken düşürdüğüm gülüşüm duruyordur
Belki bir bankta oturmuş eski dost
Adımı mırıldanıyordur sessizce

Aşk diyorum kendi kendime
Bir yangının külleri arasında
Yeniden alev almak mıdır
Yoksa yanan evin kapısında
Oturup dökülen gözyaşlarını saymak mı

Bir zamanlar şiir gibi severdim insanları
Şimdiyse suskun roman gibiyim
Kelimelerim paragraf aralarına saklanmış
Ve noktalama işaretleri kaybolmuş

Bir martının kanadında taşınan umut
Gökyüzüne çizdiğim hayallerimi
Alıp götürürken
Ben sadece bir kibrit çöpü gibi
Yanmaya hazır bekliyorum.

Sonra gece olur yeniden
Sokak lambasının altında bir hatıra
Usulca yere düşer
Ve ben
Toplamak için eğilmem bile

Çünkü bilirim
Bazı anılar
Hep orada kalmalı,
Sokak lambası altındaki gölgede