Sokak Lambası Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Saat üç otuz
Hastane bahçesindeyim.
Bir sokak lambası altında.
İki candan biri benim,
Diğeri bir sokak kedisi boylu boyunca uzanmış,
Öylece yatmakta.
Nerde olduğundan habersiz ve umursuz.

Benim yüreğim yaralı göynüm kırık.
Onda dert yok kaygı yok.
Ben beklerken yarını, sığınmışım yaradana.
Bir ona bakıyorum, birde bana.
Ben çare beklerden derdime.
O ise takılıyor kendi kendine.
Olandan habersiz,
Olacaktan bi haber.
Olmuş olan umurunda değil.

Hafiften bir yağmur çiselerken,
Hastane bahçesine.
Zaman sanki durmuş, vakit kayıtsız duruma.
Akrep yürü diyor yelkovana, yürü,o ise saniye'ye kızgın.
Ben yorgun ve uykusuz
Aynı zamanda acılar içindeyim
Ve dilimde bir amentü
Yüreğim el açmış rabbine
Gecenin bu vakti şifa dilenmekte.

Sokak lambası altında
Binbir çeşit düşünceler kemirirken ruhumu.
Bedenim ıslanıyor çiseleyen yağmurla.
Düşüncelerim bir ateş topu.
Uykularım kaçıyor.
Ruhum ürperiyor.
Gel git yaşayan duygularım.
Yakıyor beni içten içe
Beynimde çakan yıldırımlarla kendime geliyorum.

Üşüyorum,
Ben üşüyorum.
Kedicik üşüyor.
Ben farkındayım ,o farkında değil
Bir sokak kedisi ve ben
Hangimiz hasta, hangimiz huzurlu.
Kendim gibi bakıyorum hayata
Kedi diyorum umursuz ve kaygısız bir hal içinde
Hep rabbine zikirde.
Dünya yıkılmış, insan bozulmuş,
İnsanlık büzülmüş
Hiç umurunda değil
Düşünmez, kırılmaz, yıkılmaz kedi
Git dersin gider, gel dersin nazlanır ama gelir
İhaneti bilmez,arkadan vurmaz.
Satmaz insanı, unutmaz hiç bir zaman rabbini

Kedi gibi düşünüyorum
Anlamıyorum insanları
Ve acıyorum hallerine
Dert onlarda ,tasa onlarda
Gam, kasavet onlarda
Benden daha fazla nankörler
Üç kuruş için satarlar birbirlerini.
Vururlar arkadan acımadan.
İhanet bedava, hainlik beleş
insanlıkları beş kuruşluk bir etiket.

İnsanda olsan, kedi de olsan
Cana cansın canana can
Rabbine kul ol
Şükreyle sabıreyle dua et.