Sokak Lambası Şiiri - Hüsamettin Günaçtı

gecelerin sonsuz yalnızlığını
bir sokak lambasıyla paylaştınız mı hiç?
sokak lambası deyip geçmeyin.
sarhoşlar gece karanlığında,
ıssız sokaklarda
kiminle dertleşirler sanıyorsunuz.
güçlü gövdesine yaslanıp,
biraz soluklanmak için
her gece ona uğrarlar.
sonra da geçim sıkıntılarını,
karılarının dırdırlarını,
âmirlerinin kaprislerini,
karşılıksız aşklarının ve
karşılıksız çeklerinin
hesaplarını ondan sorar,
hesap sormakla kalmayıp
ağıza alınmayacak küfürler ederler.
zavallı sokak lambası
bir, gece boyu
başında dönen pervanelere,
bir de ayağının dibinde dönen
sarhoşlara bakıp
umutsuzca başını sallar.
bu sırada güler mi,
ağlar mı,
yoksa kızar mı
bana sormayın,ben bilemem.
bildiğim tek şey var o da;
onca gürültü ve hakarete rağmen,
sabırla davetsiz misafirlerini dinlediğidir.

tek taraflı sohbetlerinin sonunda
içlerindeki her şeyi
ayağının dibine dökseler bile...

hüsamettin GÜNAÇTI