Sokak Lambası Şiiri - Yavuz Şimşek Selimi 2

Yıllarca beklersin köşe başında
Bir yetim gibi kaldırım taşında
Neden boynun bükük gözlerin nemli
Söyle neden üzgünsün sokak lambası

Sevdalılar geceler omuzlarında
Ayyaşların sayıklar eteklerinde
Sen ve ben sırılsıklam yağmur altında
Derin hülyalara dalarsın sokak lambası

Sırıl sıklam aşıksın sen yağmurlara
Hangi el sildi, dokundu göz yaşlarına
Sende ne sevdalar gizli bir bile bilsem
Dertlerine sırdaş olurum sokak lambası

Ansızın rüzgarla kaybolup gidersin
Aşıklarını boynu bükük bırakırsın
Güneşe mehtaba hep boyun bükersin
Benide biçare bırakma sokak lambası

Pervaneler döner, okşar yanaklarını
Bir lodos öpüşü sıcaklığında yüzün
Elemi artarak döner, yanar kavrulur
Nede çok aşıkların, sevdalıların var

Yokluğunun hasretini çeker geceler
Karlar taç olur başında, omuzlarında
İp atlayan çocuk gibi şensin tellerinle
Kıskanırım her halini sokak lambası

Gün boyu dağıtır rüzgar siyah saçlarını
Yağmurla ıslatıp tararsın zülüflerini
Oynaşır, alay edersin ateş böcekleriyle
Kimi zaman fırtınayla delice raksedersin

Nice ayyaşlar bitap düştü ayaklarına
Kaç sevdalı uykuya daldı kollarında
Hangi yağmur ıslattı al yanaklarını
Sensin gecenin hovardası sokak lambası

Bende hazan mevsimi erken başladı
Artık sen bekle sokakta geceler boyu
İlkbahar, yaz ,sonbahar yağmurlarını
Yalnız bana bırak kırkikindi yağmurlarını

Sensin köşe başlarının esmer delikanlısı
Sensin soğuk kaldırımların yosma kadını
Ben yağmurlu gecelerin nokta nöbetçisi
Sen dinmeyen acıların şahidi sokak lambası