Tenha bir köşede dikilmiş duran
Ne selam veren var ne hatır soran
Yorgun geceden ayakta kalan
Bir ben varım diyen sokak lambası
Kimse varmasa da onun farkına
Kimse uğramasa da onun yanına
Yolunu kaybetmiş yolcu adına
Bekler bütün gece sokak lambası
Gövdesi demirdendi saçları telden
Bir sıkıntısı vardı kar ile yelden
Şikayet eden varsa olduğu yerden
Baksın bana derdi sokak lambası
Şu Boğazova'nın karlı kışına
Onu terk eden serçe kuşuna
Yaramaz Hasan'ın sapan taşına
Kırıldı da küsmedi sokak lambası
Kardeşleri vardı, nasıl nerede
Kimi Sorgun yaylasında, kimi Gökdere'de
Bir emekçi edasıyla güldü her derde
Sönmemeliyim derdi sokak lambası
Yıllarca o köşede dikildi durdu
Başkaları adına kendini yordu
Kim geçerse geçsin eğilmem diyordu
Gün ışığına boyun büktü sokak lambası
Kayıt Tarihi : 12.9.2021 16:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doksanlı yılların başında Isparta'nın Eğirdir ilçesinde yer alan Boğazova da yaşıyorduk. Karlı bir kış akşamında bir yakınıma gitmem gerekti. Elma ağaçlarının arasında kestirme bir yoldan yayan olarak gidiyordum. Hafifte kar tozuyordu. Hava oldukça karanlıktı. o karanlığın içinde bir köşede eski demirden bir sokak lambası yanmaktaydı. O ıssız yolda yanan ve çevresini aydınlatan sokak lambasından çok etkilendim ve bu şiiri yazdım.
Gün ışığını ölüme benzetmek bile başlı başına takdiri hak ediyor. Ölümün de yeni bir başlangıç olduğuna gönderme olduğuna yorumladım. Çok derin bir şiir.
Bekir Bey'e saygılar.
Haklısınız bir şeyin bitmesi başka bir şeyin başlamasın vesile olur. Bu açıdan düşünmemiştim.
TÜM YORUMLAR (4)